کد جهانی اخلاق گردشگری به چه معناست؟

کد جهانی اخلاق گردشگری مجموعه ای از ضوابط و معیارهای اخلاقی و اصول رفتاری معینی را شامل میشود که در جامعه گردشگری باید یکسری قوانین رعایت شود تا از اثرات منفی جریان تبادلات گردشگری بر روی منابع طبیعی، فرهنگی و موارد موثره بر میزبان و مهمان جلوگیری شود. با رشد صنعت گردشگری،کشورها به این نتیجه رسیدند که برای جلوگیری از آسیب های گردشگری قانونی را وضع کنند که با عنوان کد جهانی اخلاق گردشگری تدوین شد و توسط مجمع عمومی سازمان ملل به تصویب رسید.

تاریخچه کد جهانی اخلاق گردشگری

در شهر سانتیاگو در اکتبر 1999 میلادی، نخستین بار در نشست مجمع عمومی سازمان بین‌المللی گردشگری، قاعده هایی به رأی گذاشته شد که در تاریخ ۲۶ اکتبر سال ۲۰۰۱ به تصویب اکثریت اعضا سازمان ملل رسید. این قوانین شامل اصول 10 گانه ای برای توسعه گردشگری در دنیا با مفهوم استاندارد سازی رفتار گردشگران، سازمان ها و موسسات وابسته به صنعت گردشگری در جوامع میزبان تعریف شده و خواهان رعایت، کشورهای عضو این سازمان در توسعه صنعت گردشگری شده است.

اصول ده گانه سازمان بین‌المللی گردشگری

اصول ده گانه کد جهانی اخلاق گردشگری شامل اجزای اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و زیست محیطی سفر و گردشگری است که در ده ماده عنوان شده است:

ماده 1: شناسایی و احترام به شیوه زندگی، ذائقه، رفتار، پوشش و انتظارات گردشگران (میهمانان)

با توجه به تنوع فرهنگ‌های جوامع، گردشگران و میزبانان باید ضمن احترام گذاشتن به ارزش‌ها، آداب و سنن یکدیگر سعی در شناخت آنان داشته باشد و با قوانین و مقررات کشورهای میزبان همخوانی داشته باشد و قبل از ورود باید گردشگران را توجیه نمود.

ماده ۲: گردشگری وسیله ای برای تکامل فردی و گروهی

فعالیت‌های گردشگری باید عدالت بین زن و مرد، حقوق اقلیت‌ها، مردم بومی و کودکان مورد توجه باشد و بهره برداری ابزاری از انسان‌ها نشود.

ماده ۳: کاهش فشارهای حاصل از گردشگری بر محیط طبیعی بر اساس اصول توریسم پایدار

گردشگران باید به حفظ محیط زیست متعهد و برنامه ریزان تمهیداتی بیندیشند که فشار کمتری در روزهای تعطیل برجاذبه ها وارد آید و همه افراد محدودیت در بهره برداری از منابع را بپذیرند.

ماده ۴: متعهد بودن در قبال حفظ و احیای میراث فرهنگی

منابع گردشگری میراث عمومی نوع بشر است و ت‌ها باید با اصول معماری و میراث فرهنگی منطقه هماهنگ باشد و به گونه ای محافظت شود که نسل‌های آینده امکان استفاده از آن را داشته باشد و حداقل بخشی از درآمدهای حاصله از بازدید گردشگران صرف نگهداری و مرمت جاذبه‌های فرهنگی و باستانی شود.

ماده ۵:کمک به ترویج اقسام سودمند گردشگری از جمله فرهنگی، اکوتوریسم، روستایی و غیره

گردشگری فعالیتی سودمند برای کشورها و جوامع میزبان است و جوامع محلی باید با فعالیت‌های گردشگری همگام و در پیامدهای اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی آن سهیم و در مشاغل مستقیم و غیرمستقیم از نیروهای محلی استفاده شود و ت‌های اجرا شده به رفع نیازهای مردم کمک کند.

ماده ۶: تعهدات و وظایف دست اندرکاران گردشگری

سازمان‌ها و افراد فعال در صنعت گردشگری تعهد دارند در طول سفر و اقامت اطلاعات لازم در اختیار گردشگران گذارده و در مورد حفاظت آنان برابر حوادث، بیماری‌ها و غذای سالم تلاش کنند و دولت‌ها نیز در ایام مسافرت ملت‌هایشان به خارج در بحران‌ها مسئول حفاظت آنان می‌باشند.

ماده ۷: حق مسافرت و گردشگری

استراحت، تفریح و محدودیت ساعت کاری و تعطیلات با حقوق برای همه در اصل 24 اعلامیه جهانی حقوق بشر تصریح شده است و گردشگری باید با حمایت نهادهای دولتی توسعه یابد و گردشگری جوانان و دانشجویان ترویج یابد.

ماده ۸: آزادی حرکت و تردد جـهانگردان

گردشگران باید براساس قوانین ملی و بین المللی ممالک خود با سایر کشورها باید بتوانند مسافرت کنند و بدون محدودیت و تبعیض از اماکن و جاذبه‌های فرهنگی دیدن کنند و در زمان اقامت در یک کشور از حقوق شهروندی برخوردار باشند.

ماده ۹: حقوق کارگران و کارگزاران صنعت گردشگری

حقوق پایه و دستمزد کارگران و سایر مشاغل در این صنعت با توجه به فصلی بودن کار باید تحت نظارت و تضمین دولت تعیین شود.

ماده ۱۰: چگونگی اجرای اصول کد جهانی اخلاق گردشگری ذینفعان

بخش خصوصی و عمومی باید در توسعه صنعت گردشگری مشارکت داشته و بر اجرا و اثر بخشی و کاربرد این اصول نظارت کنند و نقش نهادهای بین المللی به ویژه سازمان جهانی گردشگری را شناسایی نمایند.